วิบากกรรมที่ปรากฏเป็นนามธรรมถึงผลของ “อกุศลกรรม” ว่ามีโทษแสนสาหัสกว่าทางโลกมากนัก และเป็นสาเหตุที่จะต้องตกลงไปสู่อบายภูมิตามกลไกแห่งกรรมดังนี้
1. โลภะ คือ ความโลภ ผู้ใดทำอกุศลกรรมในข้อนี้ไว้ เมื่อตายไปจะต้องไปเกิดใน “เปตติวิสยภูมิ” ในเปรตหรืออสุรกายภูมิ
2. โทสะ คือ ความโกรธ ผู้ใดทำอกุศลกรรมในข้อนี้ ไว้ เมื่อตายไปจะต้องไปเกิดใน “นิรย ภูมิ”หรือ “นรก” เพื่อชดใช้กรรมที่นั่น
3. โมหะ คือ ความหลง ผู้ใดทำอกุศลกรรมในข้อนี้ เมื่อตายไปจะต้องไปเกิดใน “ติรัจฉาน ภูมิ” คือเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เช่น งู ไก่ เป็ด สุนัข เสือ เป็นต้น
ส่วนผู้สร้างแต่กรรมดี ย่อมได้รับผลตอบแทนในทางที่ดี คือ อย่างต่ำก็เกิดมาเป็นมนุษย์ สูงขึ้นไปกเป็นเทพเทวาในระดับต่าง ๆ กันไป ดังนั้นหนทางแห่งการสร้าง กรรมดี กรรมชั่ว ย่อมแสดงไว้อย่างชัดเจนเหมือนแผนที่เดินทาง ที่จะไปสู่จุดหมายปลายทางแห่งชีวิตในภายภาคหน้านั่นเอง
เกี่ยวกับฉัน
วันจันทร์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2554
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น